باد :اصرار برای پرواز در روزهای بادی به تنهایی بزرگترین علت کرش برای نوآموزان است. شما زیر نظر یک مربی می توانید در روزهای بادی به تمرین پرواز بپردازید ولی اگر شما به تنهایی قصد تمرین دارید بدون در نظر گرفتن مدل هواپیما پیشنهاد می شود در روزهای بی باد یا ماکزیم ۵ کیلومتر بر ساعت اقدام به تمرین کنید قابل توجه است که مدلرهای ماهر می توانند در بادهای بیشتر از این نیز پرواز کنند در واقع مدلر است که تعیین می کند در چه بادی می شود پرواز کرد نه نوع هواپیما.

بعضی از مدلرهای جوان به این توصیه توجه نمی کنند بهترین کار برای این افراد اینست که اجازه دهیم کرش را برای چند بار تجربه کنند.

در روزهای بادی تلاش برای یک لندینگ مناسب توسط نوآموزان معمولا با کرش همرا است در نتیجه اگر فکر کردید می توانید هواپیما را به پرواز درآورید به فکر لندینگ آن هم باشید.

یک نکته کلیدی برای نوآموزان : همیشه رو به باد تیک آف و لندینگ کنید.

تشخیص جهت هواپیما

تشخیص جهت و وضعییت هواپیما حتی برای مدلرهای حرفه ای نیز گاهی اوقات بسیار سخت می باشد تنها راه برای تسلط بر جهت هواپیما تمرین می باشد بهترین راه برای تسلط بر رفتار هواپیما و دادن فرامین صحیح استفاده از سیمولاتور می باشد. نکته مهم در استفاده از سیمولاتور ها انتخاب یک مدل مناسب با سرعت کم و توجه به فرامین مخصوصا جهت های چپ و راست در پرواز از روبرو می باشد.

نکته : همیشه پرنده باید در افق دیدتان و روبروی شما باشد اجازه ندهید هواپیما از روی سر شما عبور کند و یا به سمت شما بییاید.

سرعت زیاد

سرعت دشمن مدلرهای تازه کار است ولی اگر شما بیش از حد آرام پرواز کنید بال ها نمی توانند لیفت کافی ایجاد نمایند در نتیجه به یک حد مناسبی از سرعت با توجه به نوع مدل نیاز میباشد.نکته اساسی پرواز نکردن در فول تراتل و یا ماکزیم سرعت در همه طول پرواز می باشد. بیشتر مدل ها با ۱/۲ تا ۲/۳ تراتل به راحتی پرواز می کنند.موقع لانچ یا تیک آف با فول تراتل شروع کنید و وقتی که هواپیما به یک ارتفاع مناسب حدود ۳۰ متری رسید تراتل را به حدود نصف کاهش دهید و توجه کنید که ارتفاع هواپیما ثابت است یا نه اگر هواپیما در مسیر خود پرواز کرد بدون افت ارتفاع این سرعت مناسب است حالا شروع کنید برای هدایت هواپیما به چپ و راست و دور زدن اگر هواپیما دچار افت ارتفاع شد کمی تراتل را بالا ببرید.

پرواز در ارتفاع پایین

بسیاری از تازه کاران مدل از ارتفاع گرفتن مدل هراس دارند و فکر می کنند که پرواز در ارتفاع نزدیک بسیار امن تر است این کاملا یک تصور غلط می باشد در پرواز چه مدل و چه هر نوع پرواز دیگری ارتفاع دوست شما می باشد. حداقل ارتفاع برای پرواز ۱۵ متر ارتفاع مناسب ۳۰ متر و برای تمرین حرکات و انجام مانورهای پروازی ارتفاع برای جبران خطاهای احتمالی معمولا گفته میشود که حداقل برای ۳ اشتباه ارتفاع داشته باشید.

کنترل اضافی

بیشتر اوقات پس از اینکه هواپیما به ارتفاع مناسب رسید و دارای یک تریم مناسب بود نیازی به اصلاح و ارسال فرامین از سوی شما را ندارد در واقع شما بجز تداخل در امر پرواز کار دیگری نمیکنید.
اگر مدل شما پس از رسیدن به ارتفاع مناسب توانایی پرواز بدون اصلاح فرامین را نداشت حتما از یک مدلر با تجربه بخواهید تا هواپیمای شما را تریم نماید.

چک های قبل از پرواز

قبل از هر پرواز خلبان مسئول است که کنترل ها و شرایط زیر را بررسی و تایید نمایید.

۱- شارژ بودن باطری کلیه ادوات پرواز و چک کردن سوخت در هواپیما های سوختی
۲- تراز بودن و تنظیم سطوح فرامین و عملکرد صجیح فرامین شامل استیک الرون راست الرون سمت راست در هواپیما باید بالا بیاید الویتور پایین الویتور هواپیما بالا بیاید و رادر راست رادر بر روی هواپیما به سمت راست برود در تمامی این پروسه خلبان پشت مدل است.
۳- بررسی عدم وجود خرابی و صدمه بر روی مدل و مخصوصا لینک ها و سطوح فرامین
۴- بررسی رادیو و چک رنج و بررسی فرکانس مشابه
۵- بررسی کلید ها و وضعیت تریم ها و انتخاب مدل صحیح در رادیوهای کامپیوتری
۶- باز کردن کامل آنتن در رادیوهای غیر ۲٫۴
۷- نکته مهم استفاده از عینک دودی و کلاه برای محافظت چشمان از آفتاب.

این مطلب  نقل قولی شده  از نوشته  آقای YasharWASPدر پرشین آرسی